Według danych sięgających XIII w. książę śląski – Bolesław Rogatka w wyprawie ze Śląska na Wielkopolskę, zajął ziemie, które były własnością rodu Opalów-Orłów. W 1246 r. wybudował nad Obrą zamek otoczony grodem warownym. Zamek stanął w obecnej Wielkiej Wsi i nazywał się Wielką Kopanicą. Pobliskie wioski Kopanica i Mała Wieś stanowiły podgrodzie (przysiółki).

Początki XX wieku

   Na przełomie XIX i XX w. pałac należał do dziedzica Wielkiej Wsi – Dullina.W 1919 roku pałac był siedzibą komisji alianckiej pod przewodnictwem gen. Charlesa J. Duponta, która wytyczała w terenie granicę polsko-niemiecką, ustanowioną traktatem wersalskim. W okresie międzywojennym stał się on własnością niemieckiego generała . Od 1936 r., również i w czasie II wojny światowej w pałacu mieściła się szkoła dla chłopców niemieckich w wieku 14-15 lat, tzw. Landjahre.

W ciągu wieków zamek przechodził różne koleje losu. Podczas drugiej wojny światowej budynek służył wojsku niemieckiemu, gdzie umieszczono Szkołę Hitlerjugend.

   W 1945 roku z chwilą wejścia wojsk radzieckich pałac został częściowo zniszczony i przez następne 10 lat ulegał dewastacji i grabieży. 11 lat po wojnie zajęto się odbudową pałacu. Podejmując decyzję o odbudowie budynku kierowano się myślą, aby w pałacu stworzyć sanatorium dla dzieci. Z pomysłu jednak zrezygnowano i obiekt przekazano Zrzeszeniu Katolików „Caritas”.

   W 1958 roku na prośbę tegoż Zrzeszenia Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej zorganizowało „Zakład Specjalny dla Dzieci Głęboko Upośledzonych”. 1 września 1958 r. przyjechały do Wielkiej Wsi pierwsze siostry. Podczas gdy trwały i przedłużały się prace remontowe obiektu, siostry organizowały potrzebny sprzęt, wyposażenie sal, pościel, bieliznę, odzież. Siostry same szyły firanki, podkłady, kapki itp. Dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej oraz pół-publiczna kaplica w tym domu zostały kanonicznie erygowane pismem Kurii Biskupiej w Gorzowie z dnia 13. 06. 1959 r. We wrześniu 1959 r. dobiegły końca prace remontowo malarskie budynku. Siostry zaczęły angażować personel świecki do porządkowania parku i urządzania pomieszczeń mieszkalnych. We wrześniu przybyły dwie, a do końca 1959 r. cztery następne siostry. Działalność rozpoczęto 3 października 1959 r. Zasadniczo kierowano do zakładu dzieci z województwa poznańskiego. Z powodu dużej liczby skierowań w 1965 r. zwiększono ilość miejsc do siedemdziesięciu. W latach 70. Dom zmienił nazwę z Zakładu Specjalnego „ Caritas”, na Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci. Z powodu trudnych warunków mieszkaniowych w 1983 roku dobudowano na strychu 6 małych pokoi mieszkalnych (ponownie został zmieniony wygląd domu). Równocześnie ciągle trwało malowanie, osuszanie, wszelkie remonty.

DPS w 1983 roku

   Początkowo DPS gospodarował w jednym budynku. W 1983 r. zaadaptowano drugi budynek gospodarczy (dotąd służył on jako magazyn zbóż), z dzierżawy którego zrezygnował Komitet Rolny z siedzibą w Chobienicach. Po przekazaniu zakładowi kluczy od spichlerza przystąpiono do prac remontowych budynku, które zostały ukończone w 1985 r.

   W celu polepszenia warunków bytowych mieszkanek w 1990 r. zmniejszono w zakładzie ilość miejsc do 60. W tym też roku DPS dla Dzieci „Caritas” zmienił nazwę na Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej.

   W 1996 r. przy okazji ocieplania budynku głównego rozpoczęto pracę nad przywracaniem pierwotnego wyglądu frontonu (z XIX w). Wykonano również taras na piętrze przy salach dla osób leżących. Renowacja Domu przywróciła mu swoiste piękno. Aktem notarialnym z dnia 14. 12. 1998 r. budynki DPS wraz z posesją stały się własnością Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej. W związku z reformą administracyjną kraju, od dnia 01. 01. 1999 r. Dom Pomocy Społecznej w Wielkiej Wsi należy do województwa wielkopolskiego. Początkowo placówka była przeznaczona dla dzieci w wieku od 3 do 18 lat. Starsze mieszkanki przenoszono do innych zakładów. Obecnie wiek nie stanowi kryterium pobytu w Domu. Z uwagi na dobro wychowanek, pozostają w nim do końca życia. Podopieczne przywiązują się do sióstr, opiekunek i siebie nawzajem, a także do miejsca pobytu. Od chwili objęcia przez Siostry Opatrzności Bożej pracy z osobami upośledzonymi umysłowo w Wielkiej Wsi, dokonano wiele remontów budynków, jak również zmian na terenie gospodarstwa. Kolejne lata, to kolejne prace remontowe i od 2000 r. dobudowa bloku rehabilitacyjno – socjalnego dokonana z wielkim zaangażowaniem i inwencją Siostry Chryzanty Paczek pełniącej tu funkcję Dyrektora.

   Od chwili objęcia przez Siostry Opatrzności Bożej pracy z osobami upośledzonymi umysłowo w Wielkiej Wsi, dokonano wiele remontów budynków, jak również zmian na terenie gospodarstwa. Kolejne lata, to kolejne prace remontowe i od 2000 r. dobudowa bloku rehabilitacyjno – socjalnego dokonana z wielkim zaangażowaniem i inwencją Siostry Chryzanty Paczek pełniącej tu funkcję Dyrektora.

   Dzięki rozbudowie i po dokonaniu modernizacji już istniejącego budynku, polepszyły się warunki bytowe, uległy bardzo dużej poprawie warunki opieki i rehabilitacji przebywających tutaj osób.

   Podopieczne dysponują pokojami jedno-, dwu-, trzy-, czteroosobowymi. Stworzono im bardzo dobre warunki rehabilitacji (m.in. gabinet fizykoterapii, hydroterapii, basen leczniczy, sale terapii zajęciowej). Zadbano o usunięcie barier architektonicznych: zainstalowano windę, która połączyła poszczególne kondygnacje starego i nowego budynku, dostosowano szerokość drzwi w łazienkach do swobodnego wjeżdżania i wyjeżdżania wózkiem inwalidzkim. Unowocześniono kuchnię i jadalnię. W nowej części budynku powstała większa od poprzedniej kaplica z niezależnym wejściem z zewnątrz dla mieszkańców okolicy.

   Wraz z rozbudową i rozwojem Domu wzrosła ranga tej placówki.

DPS  dzisiaj

   Dziś Dom wraz z ogrodem przynosi dużo satysfakcji dla wszystkich, którzy przyczynili się do jego rozbudowy. Wszystkie mieszkanki i pracownicy z kolei mogą cieszyć się dobrymi warunkami mieszkaniowymi.