Siostry Opatrzności Bożej
Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej
Opatrzność „wschodzi” każdego ranka wcześniej niż słońce.
Zgromadzenia zakonne „wyrastają” z aktualnych potrzeb Kościoła po to, aby w konkretnych warunkach głosić i czynić Ewangelię, Dobrą Nowinę o Bogu bezgranicznie kochającym człowieka. Powstaniu nowych rodzin zakonnych towarzyszy potrzeba czasu. Początek działalności Sióstr Opatrzności Bożej datuje się od XIX wieku. Do wielkich bolączek życia społecznego w tym czasie, na ziemiach zaboru austriackiego, tzw. Galicji (okolice Lwowa) należało pijaństwo, zaniedbanie wychowania moralnego, sieroctwo i nędza materialna. Młode dziewczęta szukające pracy uprawiały prostytucję, ulegając całkowitej deprawacji. Odpowiedzią na te bolesna sytuację Galicji było powołanie Zgromadzenia Sióśtr Opatrzności Bożej, które zostało założone w 1857 roku przez Matkę Marcjannę Antoninę Mirską przy współudziale arcybiskupa Łukasza Baranieckiego i księżnej Leonowej Sapieżyny. Dla każdej rośliny, aby mogła prawidłowo się rozwijać potrzebny jest korzeń. Jego rolę w zakonie spełnia założyciel. Przy omawianiu historii powstania Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej warto przybliżyć Założycielki.
Sługa Boża Matka Antonina Mirska